Ροή ειδήσεων

ΣτΕ 2512/2013 Aπόρριψη αιτήματος χορήγησης αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας «Για τις κοινοπραξίες, η καταβολή των οφειλών βαρύνει αλληλεγγύως και σε ολόκληρο καθένα από τα μέλη τους»

πηγή TAXHEAVEN

ΣτΕ 2512/2013
Aπόρριψη αιτήματος χορήγησης αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας

Περίληψη

Για τη χορήγηση αποδεικτικού ενημερότητας λαμβάνονται υπόψη: «α) όλες οι ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Για τα φυσικά πρόσωπα λαμβάνονται υπόψη τα ατομικά χρέη, καθώς και χρέη συνυποχρέωσης και συνυπευθυνότητας για τα οποία έχει το φυσικό πρόσωπο προσωπική ευθύνη για την καταβολή τους, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις…». Περαιτέρω, στην παρ. 10 του άρθρου 4 του Ν 1882/1990 ορίζεται ότι «Για τις κοινοπραξίες, τις κοινωνίες και τις αστικές εταιρείες, που ασκούν επιχείρηση, οι οφειλές κύριες και πρόσθετες, από φόρους, τέλη, εισφορές και από πρόστιμα για φορολογικές παραβάσεις γενικά που αφορούν αυτές βεβαιώνονται στο όνομά τους, η ευθύνη όμως για την καταβολή των οφειλών αυτών βαρύνει αλληλεγγύως και σε ολόκληρο καθένα από τα μέλη τους». Εξάλλου, στο άρθρο 25 του Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου ορίζεται ότι «Οι συμπλοιοκτήται έναντι των τρίτων ευθύνονται κατά λόγον της μερίδος των». Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι για την απόρριψη του αιτήματος χορήγησης αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας απαιτείται και αρκεί η ύπαρξη ληξιπρόθεσμου χρέους. Λαμβάνονται δε υπόψη όχι μόνο οι οφειλές που έχουν βεβαιωθεί ατομικώς σε βάρος του ενδιαφερομένου αλλά και σε βάρος άλλου προσώπου για τα χρέη του οποίου αυτός είναι κατά νόμον συνυπεύθυνος.

ΣτΕ 2512/2013
ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ Δ΄

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Ιουνίου 2010, με την εξής σύνθεση: Σωτ. Ρίζος, Aντιπρόεδρος, Προεδρεύων, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Αικ. Χριστοφορίδου, Ηρ. Τσακόπουλος, Αντ. Σταθάκης, Κων. Κουσούλης, Σύμβουλοι, Ηλ. Ηλίας, Μ. Αθανασοπούλου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Αικ. Ρίπη.

Για να δικάσει την από 7 Απριλίου 2008 αίτηση:

του ……. .. , κατοίκου Θεσσαλονίκης (………), ο οποίος παρέστη με τη δικηγόρο Μαρία Βραχά (Α.Μ. 20738), που τη διόρισε με πληρεξούσιο,

κατά του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, ο οποίος παρέστη με τον Διονύσιο Χειμώνα, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Με την αίτηση αυτή ο αιτών επιδιώκει να ακυρωθούν: 1) η υπ΄ αριθμ. 9938/25.10.2005 απόφαση του Προϊσταμένου της ΔΟΥ ……. …… και 2) η τεκμαιρόμενη σιωπηρά απόρριψη από τον Προϊστάμενο της ίδιας ΔΟΥ της υπ΄ αριθμ. κατάθεσης 11845/20.11.2007 αιτήσεως θεραπείας που υπέβαλε ο αιτών.

Οι πληρεξούσιοι των διαδίκων δήλωσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 21 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δικαστηρίου, ότι δεν θα αγορεύσουν.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Μ. Αθανασοπούλου.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου

κ α ι

Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α

Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο

1. Επειδή, για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (4034148, 2972976/2008 ειδικά έντυπα παραβόλου).

2. Επειδή, η υπόθεση εισάγεται προς οριστική εκδίκαση ενώπιον του Δ? Τμήματος υπό επταμελή σύνθεση, κατόπιν της 348/2010 παραπεμπτικής αποφάσεως του Δ? Τμήματος υπό πενταμελή σύνθεση.

3. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών ζητεί την ακύρωση α/της 9938/25.10.2005 πράξεως του Προϊσταμένου Δ.Ο.Υ. ………….. με τίτλο «…………… .. με την οποία δεσμεύεται η χορήγηση σΆαυτόν αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας, και β/της τεκμαιρόμενης απόρριψης αιτήσεως θεραπείας που είχε υποβάλει κατά της προαναφερθείσης πράξεως, η οποία, εν συνεχεία, απερρίφθη ρητώς με την 11845/07/14.2.2008 πράξη του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ……… .

4. Επειδή, στο άρθρο 26 του ν. 1882/1990 με τίτλο 'Μέτρα για την περιστολή της φοροδιαφυγής, διαρρυθμίσεις στην άμεση και έμμεση φορολογία κ.λ.π.' (Α΄43), όπως το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τα άρθρα 25 ν.2648/1998 (Α΄238) και 18 ν. 2753/1999 (Α΄ 249), αντιστοίχως, προβλέπεται ότι, με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών επιτρέπεται να επιβάλλονται κατά των οφειλετών που δεν έχουν εκπληρώσει τις οφειλές τους προς το Δημόσιο, περιορισμοί και απαγορεύσεις στις πάσης φύσεως συναλλαγές τους με το Δημόσιο (παρ.1).

Η εκπλήρωση των οφειλών προς το Δημόσιο αποδεικνύεται με αποδεικτικό ενημερότητας, που εκδίδεται από τον αρμόδιο προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. και χορηγείται εφ΄ όσον ο ενδιαφερόμενος έχει καταβάλει ή τακτοποιήσει κατά νόμιμο τρόπο, με αναστολή πληρωμής ή διευκόλυνση τμηματικής καταβολής, τις μέχρι τη χρονολογία έκδοσης του αποδεικτικού βεβαιωμένες και ληξιπρόθεσμες οφειλές του προς το Δημόσιο (παρ.3).

Με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών, που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθορίζονται τα της ισχύος του αποδεικτικού και οι λεπτομέρειες εφαρμογής των ανωτέρω (παρ. 3 και 4). ΚατΆ εφαρμογή των εν λόγω εξουσιοδοτικών διατάξεων του άρθρου 26 παρ. 1, 3 και 4 εξεδόθη η 1109793/6134- 11/0016/24.11.1999 απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών (Β΄2134), στο άρθρο 4 της οποίας ορίζεται ότι «1…5. Για να χορηγηθεί πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας πρέπει να μην υπάρχει εντολή δέσμευσης χορήγησης από άλλη Δ.Ο.Υ. ή άλλη εξωτερική πηγή. 6. Ειδικά για τις οφειλές προς κοινότητες, δήμους, νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις, πρέπει αυτές να λαμβάνονται υπόψη εφόσον ο δήμος, η κοινότητα ή η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση έχει αποστείλει δέσμευση για χορήγηση πιστοποιητικού σε μια Δ.Ο.Υ. TAXIS. 7. Στις περιπτώσεις που ο Προϊστάμενος της αρμόδιας για την χορήγηση αποδεικτικού ενημερότητας Δ.Ο.Υ. διαπιστώσει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις χορήγησής του, αλλά δεν έχουν υποβληθεί δηλώσεις Φορολογίας Εισοδήματος και περιοδικές ή εκκαθαριστικές δηλώσεις Φ.Π.Α. προηγουμένων ετών ή τρέχοντος έτους, στερεί τη δυνατότητα έκδοσης αποδεικτικού ενημερότητας, με εντολή δέσμευσής του στο Κεντρικό Σύστημα, η οποία αίρεται μετά την υποβολή των δηλώσεων». Περαιτέρω, στο άρθρο 7 με τίτλο «Παροχή πληροφοριών από Τελωνεία και ΔΟΥ', ορίζεται ότι «1…2. Οι χειρόγραφες ΔΟΥ στις οποίες βεβαιώνονται οφειλές για την καταβολή των οποίων ευθύνονται με την ατομική τους περιουσία και άλλα συνυπόχρεα πρόσωπα όπως οι οφειλές κοινοπραξιών, ομορρύθμων και ετερορρύθμων εταιριών κλπ., υποχρεούνται να ενημερώνουν με έγγραφό τους τη Δ.Ο.Υ. Φορολογίας Εισοδήματος των συνυποχρέων προσώπων. 3… 4. Οπου υπάρχει δυνατότητα μηχανογραφικής επικοινωνίας μεταξύ των Δ.Ο.Υ ή μεταξύ των Δ.Ο.Υ και των Τελωνείων, η παραπάνω ενημέρωση γίνεται μηχανογραφικά…». Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, η εντολή δέσμευσης αποδεικτικού ενημερότητος χρεών, καίτοι δεν έχει ως αποδέκτη τον φορολογούμενο, αλλά εμφανίζεται ως εσωτερικό έγγραφο μεταξύ διαφορετικών Δ.Ο.Υ. ή μεταξύ Δ.Ο.Υ και Τελωνείων ή Ο.Τ.Α. για την ενημέρωση σχετικά με οφειλές των φορολογουμένων, κωλύει εν τοις πράγμασι την έκδοση τέτοιου πιστοποιητικού και, ως εκ τούτου, συνιστά εκτελεστή πράξη, παραδεκτώς προσβαλλόμενη με αίτηση ακυρώσεως. Ενόψει αυτών, η υπό κρίση αίτηση στρέφεται κατά εκτελεστής πράξεως, ασκείται εν γένει παραδεκτώς και είναι περαιτέρω εξεταστέα. Κατά τη γνώμη, όμως, της Παρέδρου Μ. Αθανασοπούλου, η εντολή δέσμευσης αποδεικτικού ενημερότητας χρεών συνιστά εσωτερικό υπηρεσιακό έγγραφο για την ενημέρωση σχετικά με οφειλές των φορολογουμένων, η αξιολόγηση δε των δεδομένων αυτών και η κρίση περί υπάρξεως οφειλών και χορηγήσεως ή μη αποδεικτικού ενημερότητας χρεών ανήκει στο αρμόδιο να χορηγήσει το εν λόγω πιστοποιητικό, όργανο, κατόπιν υποβολής αιτήματος από τον φορολογούμενο. Συνεπώς, κατά τη μειοψηφήσασα γνώμη, η πράξη αυτή δεν παράγει καθΆ εαυτή νομική δέσμευση, παρά τη χρήση του σχετικού όρου και στερείται εκτελεστότητας, ως εκ τούτου δε, η υπο κρίση αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί ως ασκηθείσα απαραδέκτως.

5. Επειδή, στην παρ.1 του άρθρου 4 της προαναφερθείσης 1109793/6134-11/0016/24.11.1999 απόφασης του Υπουργού Οικονομικών ορίζεται ότι «Για τη χορήγηση αποδεικτικού ενημερότητας λαμβάνονται υπόψη: α) όλες οι ληξιπρόθεσμες οφειλές… Ειδικότερα 1. Για τα φυσικά πρόσωπα λαμβάνονται υπόψη τα ατομικά χρέη, καθώς και χρέη συνυποχρέωσης και συνυπευθυνότητας για τα οποία έχει το φυσικό πρόσωπο προσωπική ευθύνη για την καταβολή τους, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις …». Περαιτέρω, στην παρ. 10 του άρθρου 4 του ν.1882/1990 ορίζεται ότι «Για τις κοινοπραξίες, τις κοινωνίες και τις αστικές εταιρείες, που ασκούν επιχείρηση, οι οφειλές κύριες και πρόσθετες, από φόρους, τέλη, εισφορές και από πρόστιμα για φορολογικές παραβάσεις γενικά που αφορούν αυτές βεβαιώνονται στο όνομά τους, η ευθύνη όμως για την καταβολή των οφειλών αυτών βαρύνει αλληλεγγύως και σε ολόκληρο καθένα από τα μέλη τους». Εξ άλλου, στο άρθρο 25 του Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου (ν.3 816/1958, Α΄32) ορίζεται ότι «Οι συμπλοιοκτήται έναντι των τρίτων ευθύνονται κατά λόγον της μερίδος των». Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι για την απόρριψη του αιτήματος χορηγήσεως αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας απαιτείται και αρκεί η ύπαρξη ληξιπρόθεσμου χρέους λαμβάνονται δε υπΆ όψιν όχι μόνο οι οφειλές που έχουν βεβαιωθεί ατομικώς σε βάρος του ενδιαφερομένου αλλά και σε βάρος άλλου προσώπου για τα χρέη του οποίου αυτός είναι κατά νόμον συνυπεύθυνος.

6. Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ο αιτών συμμετέχει, ως μέλος της συμπλοιοκτησίας του πλοίου «……. ………» με την επωνυμία « …….. ……….», σε κοινοπραξία με την ονομασία «…………………». Σε βάρος της τελευταίας κοινοπραξίας βεβαιώθηκε μεταξύ άλλων πρόστιμο Κ.Β.Σ. (πράξη με αριθμό 7/5.2.2001), ύψους, χωρίς προσαυξήσεις, 125.415.940 δραχμών. Προσφυγή κατά του προστίμου αυτού απερρίφθη με απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης με την 316/2004 απόφαση, σχετική δε έφεση απερρίφθη με την 191/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης. Ενόψει αυτών, τόσο κατά τον χρόνο εκδόσεως της πρώτης προσβαλλομένης πράξεως, όσο και κατά το χρόνο υποβολής της αιτήσεως θεραπείας και απορρίψεώς της, υπήρχε βεβαιωμένη ληξιπρόθεσμη οφειλή της Κοινοπραξίας για την οποία ήταν κατά νόμο συνυπεύθυνος και ο αιτών σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 25 ΚΙΝΔ και 4 παρ.10 του ν.1882/1990 και, συνεπώς, συνέτρεχε νόμιμη περίπτωση δεσμεύσεως της χορηγήσεως σΆ αυτόν αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας. Δεν απαιτείτο δε να έχει τελεσιδικήσει η προαναφερθείσα απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου, όπως ισχυρίζεται ο αιτών, τούτο δε ανεξαρτήτως του ότι εξεδόθη τελικώς και απορριπτική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός του αιτούντος ότι δεν τηρήθηκε η διαδικασία του άρθρου 6 παρ.3 της 1109793/6134-11/0016/24.11.1999 υπουργικής αποφάσεως, είναι απορριπτέος διότι, εν προκειμένω, δεν ήταν εφαρμοστέα η εν λόγω διάταξη.

Τέλος, και ο προβαλλόμενος με το υπόμνημα του αιτούντος μετά τη συζήτηση, ισχυρισμός ότι η άρνηση χορηγήσεως αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας στερεί αδικαιολόγητα τον ενδιαφερόμενο από τη διαχείριση της ατομικής του περιουσίας και αντίκειται, για το λόγο αυτό, στα άρθρα 2 παρ.1 και 5 παρ. 1 του Συντάγματος, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, όπως έχει κριθεί (βλ.ΣτΕ 3438/1998 Ολμ, 1392/2008).

7. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί.

Δ ι ά τ α ύ τ α

Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση ακυρώσεως.

Διατάσσει την κατάπτωση του παραβόλου.

Επιβάλλει στον αιτούντα τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου που ανέρχεται σε τετρακόσια εξήντα (460) ευρώ.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 11 Οκτωβρίου 2010

Ο Προεδρεύων Αντιπρόεδρος Η Γραμματέας

Σωτ. Αλ. Ρίζος Αικ. Ρίπη

και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 26ης Ιουνίου 2013.

Ο Πρόεδρος του Δ` Τμήματος

Η Γραμματέας του Δ` Τμήματος

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ